Έβλεπε ότι δεν υπήρχε διέξοδος. Έτσι έμενε κλεισμένος σ’ εκείνα τα σκονισμένα δωμάτια του απέραντου
σπιτιού του, σαν ένα φάντασμα, σαν μια σκιά. Ήταν φανερό ότι με κάποιο τρόπο το
γεγονός πως ήταν παντρεμένος τον έκανε κομμάτια και του κατέστρεφε κάθε διάθεση
ζωής. Του είχε δημιουργηθεί μια αίσθηση του ανώφελου, μια κατάσταση αδράνειας.
Είχε μέσα στο μυαλό του την έγνοια να
ψάξει να βρει κάποια δουλειά για να μπορέσει να καλύψει κάθε χώρο που πιθανόν
να έμενε ελεύθερος και που θα του άνοιγε συνεχώς πληγές. Αλλά σ’ αυτή την εποχή
δεν υπάρχουν πλέον δουλειές, έτσι όπως ο ίδιος τις ήθελε. Δεν υπάρχει καμιά
δουλειά. Εξάλλου, δεν αντέχει ό αυτό το παραπολιτικό αλισβερίσι και κάνει ό,τι
περνάει από το χέρι του για να μην εμπλέκεται. Μακριά από το αγριεμένο πλήθος.
Μακριά κι αγαπημένοι…
